Als journalist en redacteur trad ik eerder met woorden naar buiten dan met beelden. De combinatie met schilderijen en tekeningen is later ontstaan. Woorden zijn nog altijd de basis en  mijn beeldend werk vertelt vaak een verhaal.

Om die reden noem ik mij het liefst beeldend woordkunstenaar.

Daarnaast ligt de nadruk op stilering, vormaspecten en de decoratieve kant.

Door kleuren, vormen en golvende lijnen volgens een bepaalde ordening aan te brengen, wordt de aandacht naar het oppervlak getrokken.

Mijn manier van werken neigt naar synthetisme, waarbij ongelijksoortige zaken worden samengevoegd en er iets nieuws ontstaat. Vanwege de afstand die ik neem van de nabootsing van de werkelijkheid krijgt het werk iets poëtisch en brengt het een emotie, stemming of mysterie teweeg.

En omdat taal en kunst als een rode draad door mijn leven lopen en ik altijd op zoek ben naar verbanden en deze graag samenvoeg, heb ik vier soorten collages ontwikkeld: fotocollages, journaalcollages, tekencollages en woordcollages.

De schilderijen zijn behalve in Nederland in veel Europese landen tentoongesteld en verkocht.

Vooral het kleurrijke en het kleurgebruik spreken aan, plus de eigen stijl in de vervorming van het perspectief.

Connie plaatst haar werk binnen een tijdsbeeld. Een aantal elementen gaat een andere interactie aan en vertelt een verhaal. Het resultaat is een bewegelijk totaalbeeld. Dit beeld complementeert, voegt iets toe. Brengt mensen op een idee.

Haar werk laat meer zien dan louter vormgeving. Het is een bron van informatie die mogelijkheden schept om anders naar dingen als gebouwen en steden te kijken. Met beeldbepalende  (markante) elementen creëert ze een totaalbeeld. Voor mij betekent het mogelijkheden benutten om in vrijheid een eigen uitingsvorm in schilderijen en objecten te ontwikkelen.

Wim Zorn, materiekunstenaar